ازاماتىن كىنالىدەي تەرگەگەن
ايەلدى مەن بۇرىن-سوڭدى كورمەگەم.
جۇرەكپەنەن ۇستاماساڭ جىگىتتى،
جۇگەندەۋىڭ مۇمكىن ەمەس مورمەنەن!
قۇلاعىڭدى تۇرە بەرمە وسەككە!
سىرعالىنىڭ ءبارى بىردەي توسەك پە؟!
سۇيگەنىڭە سەنۋ كەرەك!
ال سەنسەڭ،
ءار قادامىن نەگە الاسىڭ ەسەپكە!؟
ساعات سايىن ىزدەۋ سالار ەرىڭە،
ول ءبىر سونداي جىن-سايتان با؟
پەرى مە؟
الدە ول سورلى موماقان ءبىر توقتى دا،
ايەل بىتكەن شەتتەرىنەن ءبورى مە؟!
نار جىگىتكە ءار ۋاقىتتا كوپ سەرىك.
نە بولادى ازاماتتان كەتسە ەرىك؟
ال سەن بولساڭ،
شىلدىرلاتىپ تەلەفون،
ساعات سايىن وتىراسىڭ تەكسەرىپ.
دۇنيەدە نە عاجايىپ جوق دەيسىڭ!
كۇز بوپ سولىپ،
كوكتەم بولىپ كوكتەيسىڭ.
ماحابباتتى شەكتەمەگەن
جەر مەن كوك
وت باسىمەن قالاي عانا شەكتەيسىڭ؟!
تاۋسىلساڭ دا،
تاۋىسساڭ دا تاعاتتى،
تۇيمەگەن ءجون، شىتپاعان ءجون قاباقتى.
ءبىرىن-بىرى سۇيگەن ادام
ەشقاشان
بىر-بىرىنە بولماۋ كەرەك اباقتى!
