تۇسىمدە وسپان باتىر
تۇندە مەنىڭ تۇسىمە وسپان كىردى،
وياتتى كوكىرەكتە جاتقان جىردى.
مارقاسقا ماڭدايىنا جازىپ قويعان،
تولارساقتان قان كەشكەن توقسان جىلدى.
ايداھارمەن الىسقان الىپ، مىقتىم،
جالعاندى نايزاعايداي جارىپ شىقتىڭ.
قاباعى قاتۋلاندى قارت التايداي،
جانارى جالىن شاشىپ جارىقتىقتىڭ.
ءبىراق تا ايمادەت ەر ۇندەمەيدى،
(تاعدىرى بولماعان عوي تىم مەرەيلى).
دۇعالى اۋىر دەنە جەر قۇشقانمەن،
رۋحىن حاس باتىردىڭ كىم بوگەيدى؟
قۇدايدىڭ نۇرى تۇسكەن ءباھادۇردىڭ،
ءارۋاعى التى الاشىن شىن جەبەيدى.
سالدەن سوڭ باتىر ەلەس بولدى عايىپ،
مەن ءۇنسىز دۇعا قىلدىم قولدى جايىپ.
جانارىمنان ەرىكسىز جاس دومالاپ،
تۇلعاسىن كورسەم دەيمىن تاۋعا لايىق.
ويانىپ، باس كوتەردىم جاستىعىمنان،
كوڭىلىم جار سەكىلدى تاسقىن ۇرعان.
التايدىڭ قاسيەتتى حاس سۇڭقارى،
سەكىلدى قاپىلىستا تاسقا ۇرىلعان.
ىبىلىسپەن شايقاسىپ، ساتىلماستان،
جەكپە - جەككە دۇشپاندى شاقىردى وسپان.
ءساۋىردىڭ جيرما توعىز جاڭاسى ەكەن،
قىزىل جۇڭگو ەڭسەگەي باتىردى اتقان.
ويحوي، عاجاپ، تۇسىمە وسپان كىردى،
وياتتى شىندىق جايلى داستان جىردى.
ارىسى جەر جاستانعان اڭقاۋ قازاق،
الپىس التى كوكتەمدى اتتاندىردى...
جايدان-جاي تۇسكە ەنەتىن جان ەمەس قوي،
قىزىلعا جۇتىلما دەپ ساقتاندىردى.
ادىلەت احمەت ۇلى
6الاش ۇسىندى
