جەتىم وسكەن قىز ەدىڭىز پاناسىز،
ەندى بۇگىن جاتقان بايتاق دالاسىز.
ەل اناسى بولدىڭىز ءسىز،
بولماي شە!
ون ازامات،
ون بالاعا اناسىز!
ادام جانى ورىلمەگەن تاسپادان،
ادام – ادام،
ۇعاما ونى تاس نادان،
ون بالاسى بار انانى بۇگىن دە،
ون ەسە ارتىق سىيلاۋ كەرەك باسقادان!
قىزىل شاقا ءسابي ءۇشىن ەگەستە،
كورمەستى دە كوردىڭىز-اۋ،
كوبى ەستە.
ءبىر ون جىلعا قارتايتقانمەن،
ءار قايسىسى
ون-ون جىلدان جاسارتتى دا ەمەس پە؟!
ءومىر كوشى باقىتقا بەت بۇراردا،
ۋاقىت شىركىن ءبىر ورىندا تۇرارما؟!
نەمەرەڭىز ءبىر كوماندا بۇگىن دە،
جيەنىڭىز، از دەگەندە، ءبىر اريا!
بىلمەسەك دەپ دۇنيەنىڭ قىسىمىن،
شوتقا قاعىپ تابىسى مەن ءتۇسىمىن.
جايالىقتان قاشقان جاندار ءبىر كەزدە،
ءجۇر قازىردە ەرمەك قىلىپ مىسىعىن!
بەسىكتەگى نەمەرەنى «كۇنىم!» دەپ،
وتىرساڭىز ءسىز تەرەكتىڭ تۇبىندە،
قيىنىنان قاشقان جاندار ءسابيدىڭ،
يت جەتەكتەپ قىدىرادى بۇگىن دە!
قىدىرىڭىز، كۇي شەرتىڭىز، ءان سالىپ،
قايعى ءسىزدى قۋمايدى ەندى قامشى الىپ.
قانشا كەلىن، قانشا كۇيەۋ بالاڭىز،
قۇدالار مەن قۇداعيلار قانشالىق!
اراسىندا وشاق پەنەن بەسىكتىڭ،
ايداي كەزدەر ءوتىپتى، راس، ەسىتتىم.
سانى قانشا ەندى مىنە كۇن سايىن،
ءسىزدى كۇتىپ ساعىناتىن ەسىكتىڭ.
بولاشاقتى بولمايدى ەكەن ەش ءبىلىپ،
بار عۇمىرىن وتكىزەم دەپ حوش قىلىپ.
بوبەك ءۇشىن قيماعاندار كەشتەرىن،
باسپاناعا سيمايدى ەندى كەشكىلىك!
جورتقانمەنەن قالمايدى عوي ءىز قۇمدا،
جۇرمەگەن سوڭ ۇلىڭ وندا، قىز مۇندا.
قالتاسىندا ءجۇز مىڭ قالماق بىرەۋدىڭ،
ءبىر مۇراگەر جوق ءبىراق سول ءجۇز مىڭعا!
بەسىك جىرى اشادى ادام مىنەزىن،
بەسىك جىرى – ەڭ سۇيىكتى اۋەزىم.
ون بالاعا انا بولعان ادامعا،
ون ءبىرىنشى بالا بولام مەن ءوزىم!
