ءىڭىردىڭ ىرگەسىندە
قاناتىن تاڭدا ءجايىپ قارشىعا ارمان،
ەرلىك كۇن كەۋدەسىنەن ءان شىعارعان.
كۇمىس بۇلت – ءتاپ– ءتاتتى ءبىر ساعىنىشتار،
ەرنىنە گۇل عۇمىردىڭ تامشىلاعان.
اي اپپاق، دالا مارعاۋ، ءتۇن ىزعارلى،
تاۋلاردىڭ سىڭعىرلايدى قىز بۇلاعى.
اشىعان الپىس ەكى تامىرىمدا،
قىمىز جىر قىز جۇرەگىن قىزدىرادى.
قوسىلىپ قانىما قان، دەمگە دەمىڭ،
اۋىرسام، سول دەمىڭمەن ەمدەلەمىن.
كىناسىز سەزىمدەردەن جاراتىلعان،
اي ءمۇسىن، نۇر ديدارلى سەن بە ولەڭىم.
سىر شەرتكەن ءىڭىر قىزدىڭ ىرگەسىندە،
تاۋسىلماس ءتاتتى ارماندار ءبىر نەسىبە.
ماۋجىراپ كەشپەن بىرگە بوزالا تال،
قىبىرسىز جاپىراقتار تىلدەسۋدە.
سىبىرلاپ جاپىراقتار سىرلاسۋدا،
تاۋ بەسىگى – سايلاردىڭ جىلعاسىندا.
بىتپەي تۇر ءبىر عۇمىردىڭ قۇپياسى،
ءبىر مينوتى تەڭ بولىپ ءبىر عاسىرعا.
مەن – دومبىرا
مۇڭايماشى، سۇلۋ ءجۇز، مۇڭلى ءمۇسىن،
سىرلاسايىق جۇرەكتەن مۇڭ جۋىلسىن.
شاناعىمدى تولتىرعان ساعىنىشقا،
مەن – دومبىرا، سەن – سونىڭ كۇمبىرىسىڭ.
جالىنىشىم – جىلاما، ۇيتە كورمە،
سول دومبىرا سەن ءۇشىن كۇي توگەردە!
شاناعىنا سيمايتىن اساۋ تولقىن،
سەنى عانا سۇيەدى، سۇيسە ەگەر دە.
زار جەلدىرىپ ساردالا سارى اتانىن،
وياتايىن بەبەۋلەپ دالا تاڭىن،
جابىرقاعان قايسى ءبىر پەندەلەردىڭ،
كۇڭىرەنگەن قايعىسىن تاراتايىن.
تامىلجىعان ءتاتتى كۇي – سۇيىكتىلەر،
سەندەر جوقتا، كەۋدەمە كۇيىك كىرەر.
قوس ىشەكتەن تۇلەگەن قىران شابىت،
جەر تاعىسى جەلشە ەسكەن كيىكتى ىلەر.
تىڭدا مەنىڭ سەن عاشىق ءتاتتى ءۇنىمدى،
تىڭدا مەنىڭ زارىمدى، شاتتىعىمدى.
تىڭدا مەنىڭ داۋىلدان جاراتىلىپ،
كۇيگە اينالعان كۇمبىرلى جاستىعىمدى!!!
ءبارىن ساعان...
ءوزىڭ ءۇشىن كەتەيىنشى جوق قاراپ،
جۇرەگىمدى لاپىلداعان وتقا وراپ،
اق جۇزىڭە جۇققان كىردى جۋۋعا،
تەڭىزدەردى اكەلەيىن نوقتالاپ.
كۇن قۋراتىپ، توڭدىرسا دا ءتۇن مەيلى،
اۋىرەڭە بولايىنشى ءبىر بەيىم.
سالقىن تاڭنىڭ سامالى بوپ تاپ– تازا،
كىرپىگىڭە قونعان شاڭدى ۇرلەيىن.
تازالانسىن كەۋدەڭدەگى بۇققان مۇڭ،
دۇعاسىمەن الاستايىن لۇقپاننىڭ.
شولدە قالساڭ، ساعان باستاپ جەتەيىن،
وركەشىنە ءمىنىپ الىپ بۇلتتاردىڭ.
كەلە جاتسا، كەردەڭ وسەك جىلىستاپ،
جىر تۇلپارمەن وتىرايىن قۋىپ ساپ،
قالتىراساڭ قاتال قىستىڭ وتىندە،
كۇننىڭ شوعىن اكەلەيىن ۋىستاپ.
نۇرلانتۋعا باقىتىڭدى قانشا ۋاق،
اي بەتىنەن ساۋلە توكسىن سان شىراق.
كوكتەم بولىپ كولبىرەپ كەلىپ سۇيگىزشى،
گۇل ەرنىڭنەن كۇمىس كۇلكىڭ تامشىلاپ.
قارا بۇرىم
قارا بۇرىم – قارا ورمان
نۋ الابىم،
كۇرسىنەم دە، قايتادان قۋانامىن.
قۋانعانىم، قازاقتىڭ قىزى ەكەنسىڭ،
كۇرسىنگەنىم، جايىڭدى سۇرامادىم.
مازاق ەتىپ سالعانداي بۇلاق ءانىن،
ونى ويلاسام، تۇڭعيىق، تۇمان الدىم.
سول كۇن ءالى ەسىمدە كۇل بوپ جانىپ،
ەرلىك ءولىپ، ەز بولىپ جىلاعانىم.
ەلەسىڭدى تەك عانا، ساقتار ۇداي،
قاڭعىرتپا دەپ تىلەيمىن جاتقا، قۇداي!
قوس دارعىداي قوس بۇرىم بۋىندىرىپ،
قوس جىلانداي قوس ءتىلدى، شاققانىڭ – اي.
سودان بەرى سان سۇلۋ، سان الىپقا،
جولىقتىق تا... تەز جەتتىك اعالىققا.
ءتۇپ– ءتۇپ بولعان كۇزدەگى قۇبا تالداي،
كەتكەن شىعار قوس بۇرىم اعارىپ تا...
مەن ساعان سويلەسكەندە
مەن ساعان سويلەسكەندە؛
قارىنىم جوق ەدى، دارىنىم بار،
جيرما بەستىڭ لاۋلاعان جالىنى بار،
جۇرەگىڭدە شاپشىعان تاۋدىڭ قانى،
تاۋ سۋىنداي وزىڭنەن سالىمىم بار.
مەن ساعان سويلەسكەندە ؛
جالپىلداعان شام ەمەس، جاسىن ەدىم،
اق تاماق قىز سەن ەدىڭ، اسىل ءورىم.
وتقا وراعان جۇرەكتەن لاپىلداپ كەپ،
وت بوپ تيگەن ەرنىمە عاشىق ەرنىڭ.
مەن ساعان سويلەسكەندە ؛
موپ– موماقان ءبيازى، سۇيكىمدى ەدىڭ،
جاس قوزىداي جانىڭدى تۇرتىنگەمىن.
تىرلىگىمدى ارباعان ءتىلسىم كۇش– اي،
جۇرەگىمدى جاۋلاعان كۇلكىڭ، دەمىڭ.
مەن ساعان سويلەسكەندە ؛
مەن – تولەگەن، سەن – زەرەك، جىبەكپە ەدىڭ ؟
قوسوباعا قالتىرعان جۇرەكتەرىن.
تاسجارعانداي ارامىزدان تامىر العان،
ماحابباتىمىزدى جۇدەتپەدىڭ.
مەن ساعان سويلەسكەندە ؛
وسەكتەر دە ساداعىن سايلاعان – دى،
قالا، دالا، اڭىراپ سايعا باردى.
شىندىقتاردىڭ الدىندا جۇلىم – جۇلىم،
بىلەسىڭ عوي، وسەكتەر قايدا قالدى ؟!
مەن ساعان سويلەسكەندە ؛
جىر دا جازدىم وزىڭە، سايراپ كورىم،
قىز الدىندا قىرپۋلى، ايباتتى ەدىم .
الماس ءدۇزدى قانجارداي جاستىعىم – اي،
بۇدان دا اساۋ، بۇدان دا قايراتتى ەدىم .
مەن ساعان سويلەسكەندە ؛
ەڭىرەتپەۋگە ەرتەڭدى سەرتتەسىپ ەم،
سول ءۇشىن ءورت كەشىپ ەم.
زۇلىمداردىڭ وعىنان قيىن كۇندە،
سول اسىل ار باقىتتى ،
قولىنا الىپ جەتكىزدى وكپەسىمەن!!
اق تاڭىم
اق تاڭىم، ارايلى اسپان، بەيىش نۇرىم،
ولەڭىمە سەنەن تابام ءورىستى ۇعىم.
ماعان عانا باعىشتاپ جاتقاندايسىڭ،
بايلىعىن، بار باقىتىن جەر ءۇستىنىڭ.
ساۋلەسىڭ ءتۇن جامىلسام، تۇنەك بولىپ،
مارقايدىم، تەك وزىڭنەن جۇدەپ كەلىپ.
جىلاساق، قۋانساق تا بىرگە بولىپ،
ءار سەكونتتى كەلەمىز بىرگە وتكەرىپ.
جىلىنار شۇعىلاڭا قۋات – كۇشىم،
جارىق نۇر، كوكتەمگى ءانىم، شۋاق ءمۇسىن.
جانار تاۋ جۇرەگىمدى ارالاعان،
قۇزدان اققان ساپ– سالقىن بۇلاقبىسىڭ؟
شومىلىپ جانارىڭنىڭ تەرەڭىنە،
باسقا مۇڭ، باسقا ۋايىم... كەرەگى نە!
جالعىز تال شاشىڭمەنەن بايلا مەنى ،
كوڭىلدىڭ كوك جاپىراق تەرەگىنە.
اق تاڭىم، راۋانىم، كۇن – ايىمسىڭ،
قۋانىش ماگان بەرگەن قۇدايىم شىن.
سەن – باقىتىم، شاتتىعىم، رايىسىم،
سەن ادال دا، سەن تازا، شىنايىسىڭ!
مۇراتبەك مۋسا ۇلى
6alash ۇسىنادى
