شاكارىمنىڭ زياتى –
«الاش» ارىستارىنىڭ ارى، سىرى، ۇياتى.
جالعان، قىسقا عۇمىردا اردا التايىن وياتىپ
كەتكەن عازيز ەر ەدى، اتالماستان ءجيى اتى.
قىزىل دۇشپان قىرعيداي بايتاعىما تالاستى،
قيىن كۇندە ەر زيات اقيقاتقا جول اشتى.
رۋحىمەن جالعادى ارقا مەنەن التايدى،
ۇلى ىسىمەن جالعادى ارعى بەت پەن الاشتى…
قاق ءبولىندى قايران ەل، ارعى بەت پەن بەرگى بەت،
زيات ءسۇيدى قازاعىن اق جۇرەكپەن ەلجىرەپ.
شاكارىمدى اتقاندار كوزىن قۇرتتى ۇلىنىڭ،
ۇلى الاشتىڭ ۇل-قىزى قالدى كوزى مولدىرەپ.
و، ابايدىڭ وڭ كوزى، ەرتە جانعان شىرپىم-اي،
سالقام-سالقام سامسىعان سارىارقانىڭ بۇلتىن-اي.
كۇللى الاشتى وزىڭە تاعزىم جاساتار ەدىم،
سەنىڭ عازيىز دەنەڭدى تاۋىپ السام، شىركىن-اي!
ءدىلىم مەنىڭ ويانسا، سەنىڭ اتىڭ ولمەس-تى،
اينالايىن اقسۇيەك، التىن جالدى كەربەستى!
ەسە تەڭدىك، ەركىندىك ءوز قولىندا بولسا ەگەر،
ءمارمار كوڭىل قازاعىم سەنى جاۋعا بەرمەس-تى…
شاكارىمنىڭ بالاسى، ەسىل زيات – اردا شىڭ،
ناعىز شاھيت ءباھادۇر، رۋحىڭ عارىش شارلاسىن!
سەنىڭ ەلىڭ اتىڭدى ۇلىقتايتىن كۇن تۋار،
تەكتىلىكتىڭ تۇعىرىن قايتا تاۋىپ العاسىن!
ادىلەت احمەت ۇلى
