عالىم ءۇش ءتۇرلى – نان عالىم، ءتان عالىم، جان عالىم.
نان عالىمنان – تالاپ اۋەل باستا وقۋدى قۇداي ءۇشىن ىزدەگەن ەمەس، مولدالارىنىڭ توردە وتىرىپ، سىيلى بولعانىن كورىپ، تاماق تويعىزۋ ءۇشىن، تەگىن اس، تەگىن تاماعى بار مەشىت، مەدرەسەنى قىدىرىپ، قاي جەردە قاي يشاننىڭ كوجەسى مول دەسە، سوعان قاڭعىرا بەرەدى. ەسى- دەرتى تاماقتا بولىپ ءجۇرىپ، وقىعان وقۋ، ءومىر بويى وقىعان-بىلگەنىن قارنىنىڭ قامىنا جۇمسايدى. وندايلىقپەن وقىپ، مولدا بولعاندار: «كىمنىڭ تارىسى پىسسە، سونىڭ تاۋىعى بولىپ»، ات تەزەگىن قالايشا توڭكەرىپ، اۋدارۋدىڭ عىلىمىنا ابدەن ءماھىر بولادى.
ءتان عالىم – ماعىنا بىلۋمەن جۇمىسى جوق، سارافا، ناحۋ، مانتىق وقىپ، تالاس- ەگەسكە ابدەن ۇستا بولىپ: «سۇعىرى قايسى، كۇبىرى قايسى، مۇزىع نە نارسە، مۇحمول نە نارسە؟»- دەپ، ماجىلىستە وزىنەن باسقانى سويلەتپەسكە ۇستا بولىپ، مۇنىمەن بارىپ ءبىر جەرگە حالفە، نە ءبىر جەرگە حازىرەت بولىپ تۇرىپ، ناحۋ، مانتىقتىڭ قاعيداسى دەپ ەكى كىسىنى اراز قىلىپ، عۇمىرىندا ءبىرىن-بىرى كورمەستەي جولعا سالىپ جىبەرەدى. حاق جولعا، تاۋپىق، ھىدايتكە جۇرتتى باستاۋمەن جۇمىسى جوق. ءبىر ءماحاللانى ەكى پارتيا قىلىپ ۇستاپ: «قۇران حاتىمدا سولاي دەگەن، حاديس شاريفتا بۇلاي دەگەن» - دەپ، نادانداردى قارا سوزبەن ماس قىلىپ، اداستىرىپ، ەسىنەن جاڭىلىستىرىپ اۋرە قىلادى دا جۇرەدى.
جان عالىم – اللا تاعالانىڭ فازىل ۋا قاراماعىنا الىنعان پەندەسى. نانمەن دە جۇمىسى جوق، ات كوتەرىپ، اتاق شىعارۋمەن دە جۇمىسى جوق. وڭاشا حالۋات جاي تابىلسا، جانى سوندا سايا تاۋىپ، كىتابىن وقىپ، ماعىناسىن ءتاپسىر قىلىپ، «ىشپەي – ماس، جەمەي – توق». ونىڭ قاسىندا باي دا ءبىر باس، كۇشىك تە ءبىر باس. ەشكىمدى لىتعاتىنا الماي: «ون سەگىز مىڭ عالامدى جاراتۋشى قۇدايىم بار، نە قامىم بار؟!» - دەپ، وتىرا بەرەدى. عىلىم، ءبىلىم دەگەن، ماعىنا دەگەن وسىنداي كىسىدەن تابىلادى!
6alash ۇسىنادى
