جاستىقتىڭ وتى جالىنداپ،
جاس جۇرەكتە جانعان شاق.
تالاپتىڭ اتى ارىنداپ،
ءار قيىنعا سالعان شاق.
ۋايىم از، ءۇمىت كوپ،
ەت اۋىرماس بەينەتكە.
بۇگىن-ەرتەڭ جەتەم دەپ،
كوڭىلگە العان داۋلەتكە.
قايراتپەن كىرىپ جالىنباي،
اقىلمەن تاۋىپ ايلاسىن.
"مەن قالايعا؟" سالىنباي،
جىلى جۇزبەن جايناسىن.
قايراتقا سەنىپ قاقتىقپاي،
جازاسىن تاۋىپ جاۋلاسار.
قاتىنشا تىلمەن شاپتىقپاي،
مايدانعا شىقسا جاراسار.
جالىنى قايتار دەنەنىڭ،
ۇنەمى تۇرماس وسى شاق.
تالايعى كارى دۇنيەنىڭ
ءبىر كەتىگىن ۇستاپ ب ا ق.
قۇيرىعى شايان، بەتى ادام،
بايقاماي سەنبە قۇربىعا!
جىلماڭى سىرتتا، ءىشى ارام،
كەز بولار قايدا سورلىعا.
دوسىڭا دوستىق – قارىز ءىس،
دۇشپانىڭا ءادىل بول.
اسىعىس ءتۇبى – وكىنىش،
ويلانىپ الماق – سابىر سول.
اق كوڭىلدى جاقسىدان
ايانباي سالىس ورتاعا.
اقىلى، ارى تاپشىدان
قۋ ءسوزىن الما قولقاعا.
سۇم-سۇرقيا، قۋ زامان
گۇل كورىنەر جىگىتكە.
قىزىقتى ءومىر جايناعان،
كەۋدەسى تولىپ ۇمىتكە.
ءبىر نارسەنى ۇناتسا،
قايتا ويلانىپ قاراماس.
ماقتاتىپ جۇرتتى شۋلاتسا،
قۇمارى سول قىزبا باس.
سەنىسەرگە كەلگەندە،
سەنە بەرەر تالعاماي.
جۇرتى قۇرعىر سەنگىشكە
تۇرا ما قۋلىق جالعاماي؟
ارى كەتكەن الداعىش،
مەنى-اق الدا، سوكپەيىن.
بالى تامعان جاس قامىس
ورماساڭشى كوكتەيىن!
سەنى جاقسى كورمەسە،
سەنەر مە ەدى سوزىڭە؟
"ياپىرماي!.." دەپ تەرلەسە،
ار ەمەس پە وزىڭە؟
