حالىقتىڭ بولاشاعى كەيىنگى جاستارىنا بايلانىستى. اقىل-ەسى دۇرىس جۇرت ۇرپاق تاربيەسىنە ايرىقشا ءمان بەرەدى. ۇرپاق تاربيەسى – مەملەكەتتىڭ ۇستىنى، ۇلتتىڭ تۇعىرى.
قازاقتا: «ۇيادا نە كورسەڭ، ۇشقاندا سونى ىلەرسىڭ» دەگەن ماقال بار. دەمەك، بالاڭىزعا قانداي تاربيە بەرەسىز، وسكەندە سونىڭ جەمىسىن جەيسىز. يسلام شاريعاتىندا، ءوزى جاماندىققا ءۇيىر ادام، بالاسىنا «جات قىلىق ىستەمە» دەپ ايتقانىمەن پايدا جوق. سەبەبى ول – جالعانشىل، وتىرىكشى پەندە ساناتىندا. مىسالى، ءوزى اراق ىشەدى، ءبىراق بالاسىنا «اراق ىشپە» دەپ ايتقان ادامنىڭ ءسوزى قابىل ەمەس.
ەرتە زاماندا حالقىمىزدىڭ مازحاب اتاسى ءابۋ حانيفاعا ءبىر ايەل كەلىپ: «ۇستاز، مىنا بالام بالدى كوپ جەيدى، سودان بەت-اۋزى ءىسىنىپ كەتتى. دۇعا وقىپ، دەم سالىپ بەرىڭىزشى» دەيدى. عۇلاما ۇستاز: «بۇل قولدان كەلەتىن شارۋا ەكەن، 40 كۇننەن كەيىن الىپ كەل بالانى» دەپ ونى قايتارادى. ارادا 40 كۇن وتكەن سوڭ ايەل بالاسىن الىپ كەلەدى. ءابۋ حانيفا جارىقتىق بالانىڭ باسىنان سيپاپ تۇرىپ: «بال جەمە، جاراي ما؟» دەيدى. بار بولعانى وسى. بالا سول ساتتەن باستاپ بال جەمەيدى. ايەل ويلايدى: بالامنىڭ باسىنان ءبىر سيپاۋ ءۇشىن 40 كۇن كۇتتىرگەنى نەسى. سودان ءبىر كۇنى ايەل ءابۋ حانيفاعا جولىعىپ كوكەيدەگى سۇراعىن قويادى: «بالاما ءبىر ساتتە دەم سالدىڭىز، نە سەبەپتى 40 كۇن كۇتتىردىڭىز؟». ۇستاز ايتىپتى: «ءوزىم دە بالدى جاقسى كورۋشى ەدىم، سول سەبەپتى 40 كۇن بال جەمەي ورازا ۇستاپ بارىپ، بالاڭا دەم سالدىم. ايتپەگەندە، ءوزىم بال جەپ ءجۇرىپ، بالاعا «بال جەمە» دەسەم دۇعا قابىل بولماس ەدى».
وۋ، اعايىن! ءوزىڭ اراق ىشەسىڭ، ءوتىرىك ايتاسىڭ... سودان كەيىن «بالام اقىلىمدى المايدى، ايتقان سوزىمە كونبەيدى» دەپ ناليسىڭ. كوردىڭىز بە، قازاقتىڭ «كۇنا – يەسىن قورلايدى» دەگەنى وسى.
«ەگەمەن قازاقستان» گازەتى
