Әңгімедегі ең шешуші, оқырманын қайран қалдырған, ешкім күтпеген кенеттік өзгеріс шарықтау дабылын қаққандай болды. Көркем шығарманың көкейтесті зар шағы да осы тұста қыранның ана-мына емес, аяқ...
Қасиетті мұзтаудың етегіне дейін бара алмадық, сол мұзтаудың қыраны-мұзбалақ жазушы Оралхан Бөкейханның музейіне жол түспеді. Осыларды айта келе: «Алла қаласа келер жылы табиғат түлегенде...
Бала күнімді қойып, ақыл-есім кіріп, жүрек тоқтатқан кезімде де Теңдіктің қасына жолаған емеспін. Оның шын аты Тақыр екенін, Теңдік деген атты «теңдікке жеткіземіз» деп коммунистер қойғанын да...
1947-жылдың күзі еді. Сарбаздар Ертістен өте соғыс басталып кетті. Сарбалақты төбелерді паналай оқ жаудырған екі жақтың атысы созылып барады. Жер жағдайына сыралғы қарсы жақ қылып еткенді санап...
Мына өмірде баласыз өткен адамдардың бәрін бақытсыз дей аласың ба?..
Найман-Ана сүйeгі қoйылған жeр Сарыөзeктің Ана-Бeйіт мазары дeп аталып кeтті...
Осы шағын дүниені фашизм құрбандарының туып жетім қалған, тумай жарығы өшкен сәбилерінің рухына арнаймын.
Күнмен таласа Шолпан да өмірімен қоштасты...
Қуандық ШАМАХАЙҰЛЫ, белгілі журналист, филология ғылымдарының кандидаты, әдебиеттану саласының доценті, ҚР мәдениет қайраткері.